You, me...
ALONE...

Μια λέξη για δύο ανθρώπους. Περίεργο μα και τραγικό.

Ίσως και μάταιο, όταν υπάρχει η ντροπή.

Η ντροπή του να είμαστε μαζί-η επιλογή του να ξεχνάς ποιός είσαι.-η τραγωδία του να εγκαταλείπεις τον εαυτό σου.

Κρίμα γεννήθηκε ένα λουλούδι τότε.

Αλλά δεν άνθισε ποτέ...

Το έφαγε η κοινωνία και τα πρέπει.

Κοιμήθηκες είπα εγώ. Πιστεύω πως δεν βρήκες τη δύναμη ποτέ να υψώσεις το πρόσωπό σου στον ουρανό και να αντιληφθείς το χάρισμα του να είσαι ξεχωριστός...

Ζήσε τη νιρβάνα σου για λίγο ακόμη...έστω και σκυφτός.

Εγώ το ξεπέρασα. Για σένα λυπάμαι που δεν κατάλαβες ποτέ.

Δεν χάνομαι,κοιμήσου.

Μα όταν ξυπνήσεις θα χαρείς έστω για λίγο, πριν ν'αντιληφθείς πως υπάρχουν λύκοι εκεί έξω..

Γιατί υπάρχει μοναξιά στο να κοιτάς τον ουρανό...