Είναι ετούτη η στιγμή.

Το παρελθόν είναι γλυκό, μα και τόσο μακρινό για σένα...

Κοιτάς την απεραντοσύνη.

Είναι το θαύμα της ζωής, η αίσθηση της ύπαρξης μα και της μοναξιάς...

Περίεργο συναίσθημα. Πολύ μεγάλο για την ανθρώπινη καρδιά...

Ξέχνα το. Είσαι μικρός για κάτι τέτοιο, όμως στο φόρτωσαν νωρίς...

Η αίσθηση της μοναξιάς δημιουργεί την αναζήτηση αγάπης.

Είναι νωρίς όμως για ένα συναίσθημα σαν κι αυτό...

Υπάρχει όμως και το μίσος.

Η μοναξιά μου είναι μεγαλύτερη απ'τη δική σου, γιαυτό και σε μισώ...

Κι όμως όλοι έχουμε δικαίωμα σε μια αχτίδα του ήλιου...

Απλώνω τα χέρια μου στη θέρμη.

Άλλη μια περίεργη αίσθηση, σαν μια αγκαλιά αέρινη...

Τι να πρωτονιώσεις πλέον;

Είμαι μόνος και νιώθω τόσα πολλά. Ίσως δεν τα αντέξω...

Τέλος είναι και οι σκέψεις. Ο οδηγός για την αλήθεια.

Ένα φως, δώρο Θεού στην ύπαρξη του κόσμου...

Γιαυτό και μες στη μοναξιά μου, αγαπώ, αγκαλιάζω, σκέφτομαι. Για να αποδείξω πως,

ΕΝΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ!

Κι ας με μισούν. Γιατί αυτοί δεν αναζητούν τη δική τους αχτίδα ηλίου...