Ανοίγω για μια και μόνη φορά τα αυτιά μου, για να αφουγκραστώ τι υπάρχει γύρω. Πάλι τα ίδια και τα ίδια ακούω και με πιάνει αηδία. Ψάχνω πάλι τρόπο να κλειστώ στον εαυτό μου και να φορέσω ακόμα μια φορά το χαμόγελο που με συνοδεύει στον "έξω κόσμο". Δεν μπορώ να συνεχίσω να ακούω. Μου αρκεί που βλέπω και αγνοώ, γιατί:

Μιλάνε για αλλαγή... ούτως η άλλως συμβαίνει στον καθένα!
Μιλάνε για την κοινωνία... μα αυτοί την έχουν χτίσει!
Μιλάνε για το σεξ... αφού ο έρωτας είναι πια νεκρός!
Μιλάνε για εξαθλίωση... γιατί είναι και αυτοί εξαθλιωμένοι!
Μιλάνε για προσαρμογή... μπας και καταλάβουν και αυτοί πώς γίνεται!
Μιλάνε για φτώχια...μιας και όσοι δεν την έχουν στην τσέπη την έχουν στο μυαλό!
Μιλάνε για απάτη...μα καλά, κοιτάει κανείς τριγύρω;;;
Μιλάνε για άποψη... σε μια εποχή που δεν ξέρουμε πια ποιός κυβερνάει!

Αυτό που δεν κατάλαβα τελικά είναι,

"γιατί αυτοί που δίνουν τις περισσότερες συμβουλές, δε δέχονται ούτε μία;;;"

Δυστυχώς δεν υπάρχουν πια σοφοί για να ξυπνήσουν τον κόσμο...

Ο άνθρωπος προσάρμοσε το περιβάλλον στις ανάγκες του και τώρα δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τους κανόνες που έχτισε ο ίδιος.

Ούτως η άλλως σε ζούγκλα ήμασταν και ως πίθηκοι!

Η φύση εκδικείται...