Δύο χώροι: Παράδεισος και Κόλαση
Λέξεις για να απεικονίσουν την ανθρώπινη φύση: Καλό και Κακό. Η διαδυαδική υπόσταση του ανθρώπου...

Το κακό το περιγράφουμε και το θυμόμαστε, ενώ το καλό το ξεχνάμε εύκολα.
Ίσως και οι στιγμές ανθρώπινης ευτυχίας να είναι λίγες γιαυτό και να συμβαίνει αυτό...

Κάποιος είπε πως η ευτυχία είναι σχετική και μη μετρισιμη αλλά και προσωπική έννοια...
Δηλαδή δεν έχει αρχή και τέλος.
Όλοι ονειρευόμαστε ένα καλύτερο κόσμο αλλά παλεύουμε τελικά μόνο για την προσωπική μας ευτυχία...
Δυστυχισμένος είναι τελικά αυτός που δεν είναι ευτυχισμένος;
Γιατί κάθε επόμενη κορυφή μας προκαλεί να μην είμαστε ικανοποιημένοι...

Αυτό τελικά που μας προκαλεί στο κακό είναι ο φόβος. Ο φόβος μην χαθούν τα κεκτιμένα...
Ακόμα και στην ευτυχία, αγωνιζόμαστε να τη διατηρήσουμε για να μην την χάσουμε. Άρα είμαστε δυστυχισμένοι από τον φόβο...

Γιαυτό και η προδοσία καραδοκεί παντού.
Δεν θα ξεχάσω τα μάτια ανθρώπων που με πρόδωσαν για το δικό τους "καλό"...
Μάτια γεμάτα οργή, φόβο και ματαιοδοξία...
Τελικά η επιβίωση έχει πάρει άλλη διάσταση στις μέρες μας.

Μάλλον είμαι μικρός για ένα τόσο μεγάλο θέμα...
Συγγνώμη, αλλά δεν έχω χρόνο να γράψω άλλο. Ο φόβος για επιβίωση με καλεί.
Καληνύχτα...